Het huidige Zonnehuis wordt al sinds begin jaren 70 bewoond en is in alle opzichten zwaar verouderd. Bewoners hadden behoefte aan modernere woonvoorzieningen met meer privacy, terwijl medewerkers een gebouw wensten met meer mogelijkheden om eigentijdse en innovatieve zorg te geven. Daarnaast was er de sterke wens om niet langer ‘voor het bos’ te stoken en een duurzamer gebouw te realiseren. Diverse scenario’s zijn in het verleden verkend, maar ketsten af vanwege de financiële haalbaarheid. Uiteindelijk bleek - verrassend genoeg - nieuwbouw kostentechnisch de beste keuze. Dat gaf Stichting QuaRijn de kans om te zorgen dat de huisvesting de zorg optimaal faciliteert.
Midden in de maatschappij
Een belangrijk uitgangspunt is dat Stichting QuaRijn midden in de maatschappij wil staan en kleinschalige zorg aan kwetsbare cliënten wil geven. Maar hoe verenig je dat met elkaar op één terrein? Wat voor wisselwerking moeten terrein en gebouwen daarvoor met elkaar hebben? Wat betekent dat voor je ontwerp en bouwproject? Samen met HEVO en Peters & Lammerink werden deze en vele andere - vragen beantwoord in een advies (PvE)- en ontwerptraject. Basis van dit PvE en bijbehorend ontwerp is de bewuste keuze om drie landhuizen op het bestaande terrein te bouwen. De stijl van deze gebouwen past naadloos in de bosrijke omgeving en benadrukt de huiselijke, persoonlijke zorg die Het Zonnehuis wil bieden. In het grootste landhuis komt een eerstelijns gezondheidscentrum, een kennis- en behandelcentrum van QuaRijn, een polikliniek van het Diakonessenhuis, 32 appartementen voor revalidatiepatiënten en 32 appartementen voor somatiek. In het tweede landhuis komen 41 appartementen voor bewoners met dementie en het derde landhuis telt 32 appartementen voor bewoners met de ziekte van Korsakov en 16 appartementen voor chronisch psychiatrische ouderen met een lichamelijke beperking. Elke bewoner beschikt straks over een eenpersoonsappartement met een terras of balkon en eigen sanitair. Verder is er op elke kleinschalige afdeling een gezamenlijke huiskamer. Het terras en balkon stimuleren bewoners op een natuurlijke manier om naar buiten te gaan. Daarnaast is bewust gekozen om de meerwaarde van het parkachtige terrein te ‘verzilveren’. Er worden rolstoeltoegankelijke paden aangelegd en er komen kassen en moestuinen waar bewoners met de ziekte van Korsakov kunnen tuinieren.