koosje-1.jpg

Coosje

”Hij is er”, roept een meisje naar binnen terwijl ze de voordeur uitstapt. Ze pakt haar fiets en rijdt met hockeystick de oprit af. Ik word verwacht. Lachend opent Coosje de voordeur. “Loop maar mee, de hond doet niks”, zegt ze. Samen met Coosje en haar moeder Fuus wandelen we de royale achtertuin in, waar we met z’n drieën aan de tuintafel gaan zitten.

We hebben een gesprek omdat Coosje in het voorjaar een ingrijpende operatie heeft gehad in de Sint Maartenskliniek, in combinatie met een herstel- en revalidatietraject bij De Boeg in Nijmegen. Als ik Fuus vraag naar de achtergronden van de operatie lacht ze dat Coosje dat zelf wel kan vertellen. ”Ik vul wel aan als het nodig is.”

De geboorte van Coosje verliep moeizaam. Tijdens de bevalling is er te hard aan haar hoofd getrokken en kwam de ademhaling niet direct op gang. Door spasticiteit van de spieren aan de rechterkant, vooral in het been, trekt de kuitspier de voet op de tenen en is het been in de loop van de jaren krom getrokken.

Coosje: ”Ik heb me er altijd vrij goed mee kunnen redden, ook al kon ik, bijvoorbeeld, pas laat fietsen.
Ik ben vrij instabiel en mijn rechterarm is minder sterk. Maar ik heb nooit zielig in een hoekje gezeten.”

Fuus: ”Gelukkig is Coosje een sterk meisje en een doorzetter. Ze is positief ingesteld. Ook in ons gezin heeft ze altijd volop met onze andere kinderen meegespeeld. We hebben een beetje een woeste, hobbelige tuin met veel niveauverschil, zoals je ziet. Daar heeft ze zich bij het spelen nooit over beklaagd. Dat tekent wel een beetje hoe Coosje in het leven staat.”

Vanuit de Maartenskliniek hebben ze ons direct De Boeg aanbevolen.
Coosje

Na de operatie moest Coosje gedurende vier weken dagelijks revalideren bij de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, in combinatie met vier uur zelfrevalidatie voor en na de behandeling. Ze besloten voor die periode de revalidatie te combineren met verblijf, zelfrevalidatie en herstel bij De Boeg in Nijmegen.

Fuus: ”De arts gaf aan dat het niet verstandig was om dagelijks langer dan een half uur in de auto te zitten om voldoende aandacht te kunnen besteden aan zelfrevalidatie en rustmomenten. Vanaf onze woonplaats is dat, zeker in combinatie met de dagelijkse files, niet te doen. Ook is een hectisch gezin, hoe gezellig ook, geen goede plek om je optimaal te concentreren en tot rust te komen. Vanuit de Maartenskliniek hebben ze ons direct De Boeg aanbevolen. We zijn er gaan kijken en het leek ons, gezien de situatie, ideaal.” 

Coosje: ”De Boeg is heel dichtbij het ziekenhuis, dus als ik klaar was met de revalidatie waren we er zo. Het is eigenlijk een soort van thuis. We hadden er een eigen kamer waar ik samen met een van mijn ouders kon zijn en slapen. En ik kon in alle rust mijn oefeningen doen. We kookten samen en we deden spelletjes.”​​​​​​​

Fuus: ”Er heerst bij De Boeg een goede sfeer. Je komt er, ondanks alle stress en hectiek, toch een beetje tot rust. Ik heb er bijvoorbeeld heel goed geslapen. Ik ben er van overtuigd dat die plek heel goed is geweest voor het herstel van Coosje.”

Op het moment van ons gesprek is Coosje drie weken thuis. De operatie is technisch goed gelukt en ook de revalidatie is goed verlopen. Nu moet Coosje ook de komende maanden nog elke dag oefeningen doen in combinatie met een halve dag naar school.​​​​​​​
​​​​​​​
Coosje: ”Ik voel me goed. Ik zit nu in de toetsweek van 2-VWO, dus ik moet m’n aandacht er wel even bijhouden. Maar het komt goed. Ik wil later de medische kant op, dus het is wel belangrijk dat ik goede cijfers haal.” 

Meer weten?

Neem dan contact op met:

Bel me terug