Op basis van het model ‘Dialoog vanuit waarden’ (zie onderstaande afbeelding) ging de workshop ‘Visie in de praktijk’ verder in op wat de antwoorden op de vier basisvragen betekenen voor de alledaagse omgang met elkaar? Hoe vertaalt de visie van Careaz ‘Verder met aandacht’ zich bijvoorbeeld in gedrag en taal. ‘Zijn we het zo gewend of is het zo gewenst?’, was tijdens de workshop steeds de leidraad. Deelnemers werden ondermeer uitgenodigd om door elkaars bril te kijken en na te denken over de taalgebruik.

De deelnemers aan de workhops bij Careaz
spreken ondermeer het volgende af:
 

• Bij Antoniushove kom je wonen en word je niet opgenomen. Dus spreken we niet meer over een intake, maar over een verhuizing. En een verhuizing organiseer en plan je nu eenmaal anders dan een opname. Bij een opname pak je alleen je koffer, bij een verhuizing verander je van woning.
   
• Bij Antoniushove organiseer je zorg en aandacht die iemand nodig heeft en lever je dus geen zorg. Antoniushove heeft dus geen vaste ‘menukaart’ met een vast aanbod waar je uit moet kiezen. Antoniushove biedt faciliteiten en maakt verbindingen om de zorg en aandacht die rond een persoon nodig is te organiseren.
   
• Antoniushove biedt wonen met aandacht en is geen zorginstelling. Hier wonen mensen en verblijven geen patiënten. Iedereen woont in een eigen huis, een thuis van waaruit je in verbinding staat met je woonomgeving en de zorg en ondersteuning krijgt die (per moment) nodig is.
   

Anneke: “De workshops zijn een manier om mensen bewust te maken van wat ze gewend zijn te doen en te zeggen. Ik zeg niet hoe het anders moet, ik nodig mensen alleen uit om regelmatig na te denken over de vraag: zou ik het zo willen? Zou ik willen dat er door mensen waarvan ik afhankelijk ben zo over mij gesproken wordt? Dat er zo met mij wordt omgegaan? Is het antwoord nee: hoe zou ik het dan wel willen, voor mezelf en/of mijn dierbaren? Wat goed werkt in de bewustwording is als ik medewerkers vraag om een woordenboekje te maken. Niet om wat ze tot nu toe deden als fout te bestempelen, maar om ze bewust te maken van hoe institutietaal afwijkt van hoe we thuis met en over elkaar praten. Zo’n woordenboekje leidt vaak tot veel hilariteit en schaamrood op de kaken. Ik hoop dat ze het daarna niet meer hebben over dat ze mevrouw S. van kamer zoveel een onderbeurtje hebben gegeven.”

“Tijdens de rondleiding door Antoniushove zei iemand tegen me: ‘jullie zeggen steeds; een andere manier van bouwen leidt tot een andere manier van werken. Maar het is andersom: een nieuwe manier van werken leidt tot een nieuwe manier van bouwen. De visie heeft het gebouw veranderd, niet andersom.’
Dat is zeker waar.”