Riet Paapst - De Steur
Mevrouw Paapst (89) zit met zoon Marcel aan tafel terwijl haar dochter de laatste hand legt aan haar kapsel. ”Zo, mooi aan het maken voor de foto?” vraag ik. ”Kom ik op de foto?” antwoordt ze vrolijk. ”Ga daar maar zitten. Wilt u iets drinken? Wat komt u doen?” Weliswaar in hetzelfde dorp en zelfs in dezelfde straat, maar toch, het is een hele stap op die leeftijd.
Het blijkt niet moeilijk om mevrouw Paapst op de praatstoel te krijgen. ”Ik ben Riet”, steekt ze van wal, ”en ik ben geboren op Biggekerke op Walcheren. Mijn hele familie woonde daar. Er waren veel kinderen om mee te spelen. De kerk stond in het midden van het dorp en mijn oma had een sleutel van het hek rond de kerk om daar regenwater op te halen. Dat zijn van die dingen die je niet meer kent.” Er vliegen veel namen over tafel. Oom Daan, tante Sien, tante Ka, opa De Steur. Riet heeft er levendige beelden bij. ”De tuin van mijn opa en oma grensde aan die van de bakker. Het rook er altijd lekker. Brood en Zeeuwse bolussen. Mijn vader was groenteboer en leverde alle hotels in Middelburg. Op maandagochtend ging ik het geld ophalen. Ik moet weer eens even naar mijn vader en moeder toe”, zegt Riet.
Marcel legt uit dat die al overleden zijn. ”Zijn mijn vader en moeder al heel lang geleden overleden?” ”Ja mam, jij bent bijna negentig. Er is niemand van negentig die zijn ouders nog heeft.”
Terwijl we aan het praten zijn zwaait Riet vrolijk naar iedereen die langs het keukenraam loopt. Marcel vertelt dat zijn ouders elkaar hebben leren kennen in Middelburg. Zijn vader kwam uit Holwierde in Groningen. Hij wilde in 1953 naar Canada emigreren en omdat hij moest wachten voordat het schip vertrok en even niets te doen had, ging hij na de watersnoodramp naar Zeeland om te helpen. Hij was daar in de kost en toen het leven daar weer een beetje op gang kwam, zag hij haar op een dansavond. ”In ’t Schuttershof in Middelburg”, vult Riet enthousiast aan. Ze gingen een paar jaar later in Apeldoorn wonen, omdat dat mooi tussen Holwierde en Middelburg in lag. Zijn vader vond een baan als buschauffeur en er werden drie kinderen geboren. Ze zijn altijd gehecht geweest aan hun woonomgeving aan de Koninginnelaan en Dopplerstraat. Toen het daar niet meer ging, is Riet samen met haar man verhuisd naar een appartement vlak in de buurt.
Ze heeft hier haar zelfstandigheid
weer teruggekregenzoon marcel
”Mijn moeder is bijna negentig en deed, ook toen ze alleen kwam te staan, nog heel veel zelf”, zegt Marcel. ”Ze is altijd een actieve vrouw met veel contacten geweest. Maar het ging de laatste jaren wel steeds moeizamer. Daarbij wonen niet alle kinderen in de buurt, waardoor mijn zus in Apeldoorn er wel een beetje alleen voor stond. Ze werd wat vergeetachtig en het boodschappen doen en zelf eten maken ging niet meer goed. Ze heeft ook een keer haar heup gebroken.” “Wie?”, vraagt Riet. ”Ja jij”, zegt Marcel. “We regelden extra ondersteuning en zorg aan huis, maar ze werd steeds minder actief. In de laatste periode thuis ging ze twee keer in de week naar de dagbesteding. Dat waren voor haar de hoogtepunten in de week. Maar het ging langzaam minder, dus zijn we gaan kijken naar een andere plek om te wonen. Via kennissen hoorden we over dit nieuwe woongebouw van KleinGeluk en hebben we ons aangemeld. We hebben haar direct na de corona lock-down verhuisd. Het bevalt heel erg goed. Het klinkt misschien een beetje gek, maar ze heeft hier haar zelfstandigheid weer terug gekregen.”
”Maar ik moet nog wel de sleutel van de brievenbus hebben”, zegt Riet. ”Ik vind het leuk om post te krijgen. Ik heb aan iedereen die ik ken een verhuiskaartje gestuurd en heb daarna veel post gekregen. Het woont hier mooi. We hebben een prachtig balkon waar we met elkaar kunnen zitten en een eetkamer waar we lunchen en warm eten. Ze koken hier leuk hoor!”
“Ja, mijn moeder is veel op pad”, zegt Marcel. ”Ik krijg haar nauwelijks aan de telefoon.” ”Dan moet je ’s avonds bellen”, reageert Riet direct.
”Ik heb hier heel leuk contact met nieuwe buren”, vervolgt Riet. ”En met de zusters heb ik ook een goede band. Er komen hier ook oude vrienden op bezoek. Als het mooi weer is zitten we in de binnentuin, en anders in mijn eigen huiskamer. Ik heb ook een mooie grote badkamer, wil je hem zien? Ik kan zelf wel douchen hoor! Daar heb ik niemand bij nodig.”
We bekijken nog een paar leuke schilderijtjes van een duinlandschap. ”Dat zijn foto’s uit Zeeland”, zegt Riet. ”Nee, dat zijn schilderijen mama”, zegt Marcel. ”Weet je, mijn vader leverde aan alle hotels in Middelburg. En dan ging ik op maandagochtend het geld ophalen.”
lees meer over onze visie bekijk project